امین خانه
مخارج منزل را معمولًا مرد تأمین می‌کند. اوست که شبانه روز زحمت می‌کشد و درآمدش را در طبق اخلاص نهاده تقدیم خانواده می‌کند، و این کار را یک وظیفه شرعی و وجدانی خود می‌شمارد و از روی عشق و علاقه انجام می‌دهد، برای رفاه و آسایش خانواده هر گونه رنج و ناراحتی را تحمل می‌کند و از خوشی آن‌ها لذت می‌برد، ولی از بانوی خانه‌دار این انتظارها را دارد که وی هم قدر پول را بداند و آن را بیهوده خرج نکند، نهایت دل‌سوزی و عاقبت اندیشی را به عمل آورد؛ یعنی، ابتدا پول را برای اموری که از ضروریات اولیه زندگی به شمار می‌آیند مانند، خوراک، پوشاک، کرایه منزل، پول آب، برق، دکتر و دارو، اختصاص دهد. آن گاه برای تهیه کالاهای نیمه ضروری از قبیل فرش، اسباب و لوازم دیگر اقدام کند. ول‌خرجی، اسراف، تبذیر و بخشش‌های بی‌جا نداشته باشد.
مرد اگر به خانمش اعتماد پیدا کند و بفهمد که نتیجه‌زحماتش بیهوده تلف‌نمی‌شود، به کسب و کار و ازدیاد ثروتش علاقه‌مند می‌شود، و فکر تن‌پروری و ول‌خرجی را از سرش دور می‌کند، ولی اگر ببیند نتیجه زحماتش از بین می‌رود و خانم او خریدن وسایل غیر ضروری و تجملاتی و احیاناً زینتی خود را بر همه چیز مقدم می‌دارد، وقتی ببیند با تمام تلاش شبانه‌روزی‌اش به دلیل عدم دل‌سوزی های همسرش، برای مخارج ضروری زندگی لنگ مانده و ناچار به قرض گرفتن می‌شود، دراین صورت اعتمادش از خانه سلب می‌شود، از کار و کوشش دل‌سرد می‌گردد، و باخود می‌گوید: چرا من این قدر زحمت بکشم و بخور و نخور کنم؟
وقتی من برای تأمین ضروریات زندگی و حفظ آبرویم زحمت می‌کشم، ولی خانواده‌ام به فکر زندگی نیستند و همواره در فکر هوس‌بازی و ول‌خرجی هستند، زحمات من چه تأثیری خواهد داشت؟ بنابراین، ممکن است کم‌کم در اثر این افکار به فکر ول‌خرجی و عیاشی بیفتد، و اوضاع زندگی را متلاشی کند.
خانم محترم! گرچه شوهرت تمام دارایی‌اش را در خانه می‌آورد و در اختیار تو می‌گذارد، اما باید بدانی که مالک حقیقی آن‌ها از نظر شرع و قانون اوست، نه تو. توتنها امین آن‌ها هستی. بنابراین، هرگونه تصرفی در آن‌ها باید با اجازه و رضایت او باشد، بدون رضایت او حق نداری چیزی به کسی ببخشی یا سوغات و چشم‌روشنی ببری، حتی برای خویشان خودت یا خویشان او، تو امانت‌دار خانواده هستی و دراین‌باره مسئولیت داری، اگر خیانت کنی، در روز بازپسین بازخواست می‌شوی.
پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله می‌فرماید:
زن نگهبان و امانت‌دار اموال شوهر است و در این باره مسئولیت دارد.[1]
و در سخنی دیگر می‌فرماید:
بهترین زنان شما زنی است که خودش را خوش‌بو نماید، غذای مطبوع تهیه کند، در خرج خانه اقتصاد را رعایت کند. چنین بانویی یکی از عمّال و کارکنان خدا می‌باشد.
و کسی که برای خدا کار کند هرگز با شکست وپشیمانی روبه‌رو نخواهد شد.[2]
زنی به رسول خدا عرض کرد: شوهر چه حقی بر همسرش دارد؟ فرمود:
باید مطیع او باشد، از فرمانش تخلف نکند، بدون اجازه او چیزی به کسی ندهد.[3]
و نیز از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل است که فرمود:
بهترین زنان شما زنی است که کم‌خرج باشد.[4][5]
[1]. مستدرک الوسائل، ج 2، ص 550
[2]. وسائل الشیعه، ج 14، ص 15
[3]. همان، 103، ص 248
[4]. مستدرک الوسائل، ج 2، ص 532
[5] امینى، ابراهیم، همسردارى، 1جلد، بوستان کتاب (انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى حوزه علمیه قم) - قم، چاپ: بیست و نهم، 1389