دل‌جویی از همسر
چنان که مرد همیشه به یک حال نیست، زن نیز حالات مختلف دارد، گاهی شاد و خندان است، گاهی غمناک و افسرده، گاهی خوش و سرحال است، گاهی عصبانی و تندخو، گاهی در اثر کارهای دشوار خانه‌داری کاملًا خسته، گاهی در اثر داد و فریادهای فرزندان اعصابش ناراحت، گاهی از زخم‌زبان و طعنه‌های بستگان یا همسایگان در رنج، و گاهی در اثر چشم‌و هم چشمی‌های غلط و نداشتن تجملات زندگی متأثر می‌شود.
آری، انسان در معرض صدها از این قبیل حوادث جزئی و کلی قرار دارد. و ممکن است یکی از آنها چنان در روحش اثر بگذارد که از شدت ناراحتی از خود بی‌خود شده، دنبال بهانه‌ای باشد تا دق‌دلش را خالی کند.
بانوان چون از روحی حساس و لطیف برخوردارند زودتر از مردها از حوادث ناگوار، متأثّر گشته و عکس‌العمل نشان می‌دهند. با اندک چیزی رنجیده خاطر و عصبانی می‌شوند. چون احساساتی هستند و تاب و تحمل دشواری‌ها را ندارند، فوراً داد و فریاد راه می‌اندازند.
در این زمان که تسلط بر اعصاب ندارند، نیازشان به دل‌جویی و همدمی بیش‌تر است. از این رو باید با نرمی و ملایمت اعصابشان را آرامش داد. برای این کار کسی بهتر از شوهر نیست؛ زیرا یار و غم‌خوار و شریک زندگی و محرم‌ترین افراد نسبت به اوست. بر شوهر است که در این مواقع حساس به دادِ همسر پریشان احوالش برسد و اعصاب پژمرده او را آرامش دهد.
آقای محترم! هنگامی که وارد منزل می‌شوی اگر دیدی همسرت عصبانی و ناراحت است، صورتش را درهم کشیده و اوقات تلخی می‌کند غیر عادی بودن حالش را دریاب و بر احوال زارش ترحم کن. اگر از شدت ناراحتی سلام نکرد، تو سلام کن.
سلام‌کردن، مقام تو را پایین نمی‌آورد. با لب خندان و چهره باز سخن بگو. بیش‌تر از هر روز به او مهربانی نما. از اوقات تلخی و ترش‌رویی اجتناب کن. در کارهای خانه کمک کن. مواظب باش حرف تلخ و نیش‌داری از تو خارج نشود. از مسخره کردن و دست انداختن او بپرهیز. اگر حرف نمی‌زند سر به سرش نگذار. بگذار به حال خود باشد. نگو: امروز دیگر چه خبر شده؟ مثل برج زهر مار شده‌ای؟ اگر خواست درد دل کند به حرف‌هایش خوب گوش بده و اظهار تأسف کن. چنان وانمود کن که از آن پیشامد ناگوار تو از او بیش‌تر متأثّری. بگذار خوب درددل کند و عقده‌هایش را بگشاید.
آن گاه که به حال عادی درآمد، مانند پدری مهربان، بلکه شوهری دل‌سوز از روی عقل و تدبیر در رفع نگرانی‌هایش کوشش کن. با خوش‌رویی و مهربانی تسلیتش بده. او را به صبر و بردباری تشویق کن. با زبان خوش و دلیل و برهان، حوادث ناگوار زندگی را کوچک و غیر قابل اعتنا جلوه بده. شخصیت او را در برابر تحمل حوادث تقویت کن. در برابر حوادث قابل علاج وعده مساعدت و یاری به او بده.
اگر قدری صبر و حوصله خرج دهی و با عقل و تدبیر رفتار کنی، به زودی ازنگرانی و ناراحتی نجات پیدا می‌کند و زندگی شما مانند سابق و بلکه بهتر ادامه پیدا خواهد کرد؛ امّا اگر در برابر تندخویی‌ها و عصبانیت‌های زودگذر او رنجیده شوی و بداخلاقی کنی، ممکن است به نزاع و زدوخورد و قهر و دعوا منجر شود، و حتی امکان دارد در اثر لج‌بازی یکی از شما یا هر دو، طلاق و جدایی به میان آید.