کمک مرد در کارهای خانه
درست است که کارِخانه‌داری عملًا بر عهده زن‌هاست و در این باره حرفی هم ندارند، ولی باید توجه داشت که اداره یک منزل، کار آسانی نیست.
یک بانوی خانه‌دار اگر تمام شبانه روز را در منزل کار کند، باز هم مقداری از کارها لنگ می‌ماند. مخصوصاً در مواقع غیر عادی مانند مهمان‌داری، که کارها روی هم متراکم می‌گردند و کدبانوی خانه را خسته و وامانده می‌سازند. بانوی خانه در انجام کارهای خانه حرفی ندارد، ولی از شوهرش این انتظار را دارد که گاه‌گاهی او را کمک‌کند.
وقتی شوهر وارد خانه می‌شود و می‌بیند که کارها از چپ و راست، همسرش را احاطه کرده، سزاوار نیست برود در گوشه‌ای استراحت کند و تازه انتظارش هم این باشد که فوراً چای و ناهار او را حاضر کند، بلکه مقتضای محبت و صفای خانوادگی این است که در چنین هنگامی، به یاری همسرش بشتابد و هر کاری را که از عهده‌اش برمی آید، انجام دهد. به ویژه اگر همسر انسان در خارج یا داخل خانه شاغل باشد. کمال بی‌انصافی است که همسر، هم در خارج کار کند، هم وقتی به منزل می‌آید به امور خانه‌داری و طبخ غذا بپردازد، ولی شوهرش، نه تنها دست به سیاه و سفید نزند، بلکه در چنین شرایطی انتظار بی‌جا نیز داشته باشد.
مردانگی مرد به این نیست که وقتی وارد خانه شد، تنها امر و نهی کند. خانه ستاد فرماندهی نیست، بلکه کانون صفا و محبت و محل همکاری و تشریک مساعی است. پیش خود نگو: اگر در منزل کار کنم از ابّهت و جلالم کاسته می‌شود و موقعیتم متزلزل می‌گردد. ابداً چنین نیست، بلکه در نظر همسرت مردی با صفا و در نظر دیگران دل‌سوز و مهربان معرفی می‌شوی.
پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله با آن عظمت و جلال در منزل کار می‌کرد.[1]
عایشه همسر پیغمبر می‌گوید:
وقتی خلوت می‌شد رسول خدا لباسش را می‌دوخت و کفشش را وصله می‌کرد و مانند سایر مردها در منزل کار می‌کرد.[2]
هم‌چنین علی‌بن ابی‌طالب و سایر امامان علیهم السلام نیز در امور خانه‌داری به همسرانشان کمک می‌کردند.
[1]. همان، ج 16، ص 227
[2]. همان، ص 230