آقای محترم! از غیر همسرت چشم بپوش
مرد در هنگام انتخاب همسر باید نهایت کوشش را به عمل آورد تا همسری نیک و دل‌خواه پیدا کند. هر چه بیش‌تر در این زمینه احتیاط و عاقبت‌اندیشی کند، بهتر است؛ زیرا ازدواج، آغاز زندگی انسان است و سرنوشت آینده، یعنی سعادت یا بدبختی او ازهمین جا شروع می‌شود. اما پس از این که زنی را به همسری برگزید و با او پیمان زناشویی برقرار کرد، باید از غیر او چشم بپوشد.
آقای محترم! دختر معصومی که به خاطر تو دست از پدر، مادر و خانواده‌اش برمی‌دارد و با صدها امید و آرزو به تو پناه می‌آورد، و تمام هستی‌اش را در اختیار تو قرار می‌دهد، امیدش به این است که تو شریک زندگی، یار و غم‌خوار او باشی. مردعاقل و خردمند دست از افکار بچه‌گانه و هوس‌های خام برمی‌دارد و تمام همّتش را به‌سوی خانواده و زندگی نوین متوجه می‌سازد. در کسب و کار کوشش می‌کند تا زندگی آبرومندی فراهم سازد و در کنار زن و فرزندانش با کمال صفا و صمیمیت زندگی‌کند و از نعمت آسایش روحی و انس و محبت که بزرگ‌ترین نعمت است برخوردار گردد.
مردی که به سعادت و خوش‌بختی خویش علاقه دارد، باید پس از ازدواج دست از افکار کودکانه سابق و چشم‌چرانی‌های خانمان‌سوز بردارد و مسیر زندگی خویش را تغییر دهد.
برای مردی که شریک زندگی‌اش را انتخاب کرده، معنا ندارد که با زنان بیگانه گرم بگیرد، شوخی کند و یا نسبت به آنان اظهار علاقه نماید.
همان گونه که یک مرد اگر ببیند همسرش با مرد بیگانه‌ای شوخی می‌کند و می‌خندد، جداً ناراحت می‌شود و عکس العمل شدید نشان می‌دهد، باید بداند که همسرش نیز عیناً مانند اوست. او نیز جداً ناراحت می‌شود و این عمل را نوعی خیانت می‌شمارد.
وقتی ببیند شوهرش با زنان بیگانه گرم می‌گیرد، شوخی می‌کند و می‌خندد، حس غیرت و حسدش تحریک می‌شود و در صدد انتقام برمی‌آید. محبتش نسبت به شوهر کم‌می‌شود. به خانه و زندگی بی‌علاقه می‌شود. به امور خانه خوب رسیدگی نمی‌کند. حتی ممکن است برای انتقام، مقابله به مثل کند و یا در صدد طلاق گرفتن برآید.
به این نمونه‌ها توجه کنید:
زنی پس از 33 سال زندگی، سرانجام برای امر طلاق به شعبه 45 دادگاه حمایت از خانواده تهران شکایت کرد و گفت: شوهرم عادت کرده با هر زنی که می‌رسد شوخی کند.[1]
زنی در دادگاه گفت: شوهرم به دوستانم اظهار علاقه می‌کند. به علت رفتار ناپسند او نتوانسته‌ام دوستانم را به خانه دعوت کنم؛ چون همه آنان می‌گویند: «شوهرت نسبت به ما نظر دارد» و این باعث سرشکستگی من در برابر دوستانم است.[2]
برای مرد همسردار بسیار ناپسند است که به زنان بیگانه نظر داشته باشد و چشم‌چرانی کند. این چشم‌چرانی‌ها، جز اضطراب درونی و پریشانی روح و ضعف اعصاب و دل‌سردی از خانه و خانواده چه نتیجه‌ای دارد؟!
خداوند بزرگ در قرآن مجید می‌فرماید:
به مؤمنان بگو: از زنان نامحرم چشم فرو بندند.[3]
امام صادق علیه السلام در این باره فرمود:
نگاه، تیر مسمومی است از شیطان. چه بسا یک نگاه تا مدتی باعث حسرت و اندوه گردد.[4]
روان‌شناسان چشم‌چرانی را نوعی بیماری روانی می‌شمارند. چشمی که بدین عمل زشت عادت کند، هیچ گاه سیر نخواهد شد. در اثر همین نگاه‌هاست که بسیاری از جوانان پاکدامن از راه عفت خارج می‌شوند و در وادی‌های فساد سقوط می‌کنند. وقتی چشم‌ببیند، دل می‌خواهد. در مرتبه اول، دوم، سوم و ... ممکن است مقاومت کند، ولی سرانجام عنان نفس را از دست می‌دهد و به دنبال دل‌خواه به راه می‌افتد.
از حضرت امام صادق علیه السلام نقل است که فرمود:
نگاه‌های پی‌درپی، در قلب شهوت ایجاد می‌کنند و همین مطلب برای انحراف نگاه‌کننده کفایت می‌کند.[5]
اسلام چون از مفاسد چشم چرانی اطلاع داشته به کلی آن را ممنوع کرده است.
اگر مردی بی اختیار چشمش به نامحرمی افتاد، نباید نگاه را تعقیب کند، بلکه باید فوراً دیده فرو بندد و یا به جای دیگری نظر افکند. چشم‌پوشی از نامحرمان در مراحل اولیه شاید تا حدی دشوار باشد، ولی با کمی استقامت و تمرین امری سهل و آسان خواهد شد.
بر هر خردمندی روشن است که استقامت به خرج دادن برای جلوگیری از مفاسد و خطراتی هم چون قتل، جنایت، خودکشی، طلاق، ضعف‌اعصاب، بیماری های روانی، ضعف قلب، پریشانی روح، غم و اندوه دایمی و اختلافات خانوادگی، به‌صلاح واقعی انسان است. نگارنده با اطلاع از مشکلات دوران جوانی و بی‌بندو باری برخی از بانوان اعتراف دارد که با این شرایط و اوضاع، چشم پوشی کار دشواری است، اما به هرحال چاره‌ای جز آن نیست.
اگر مرد قدری استقامت خرج دهد تا بدین عمل عادت کند از بسیاری از مفاسد در امان خواهد بود و به عوض این لذت‌های کاذب و موقت، از آسایش روانی، لذت انس و مودت خانوادگی کاملی برخوردار خواهد شد.
آقای محترم! اگر طالب سعادت و خوش‌بختی هستی، پس از ازدواج، هر زنی را جز همسرت نادیده بگیر. هیچ گاه از زنان بیگانه نزد همسرت تعریف و تمجید نکن. نگو: کاش فلان زن را گرفته بودم. فلان دختر میل داشت با من عروسی کند و از تو بهتربود. من صدها خواهان داشتم. این قبیل حرف‌ها همسرت را بدبین می‌کند. مهروعلاقه او را کم می‌کند. نسبت به زندگی دل‌سرد می‌شود. ممکن است او هم مقابله‌به‌مثل کند و از مردان بیگانه تعریف و تمجید کند یا خواستگاران سابقش را به‌رخ‌تو بکشد و نتیجه‌اش جز کدورت، نزاع همیشگی و زندگی بی‌صفا و صمیمیت چیز دیگری نخواهد بود. چقدر بدبخت و نادان است مردی که زن عفیف، پاکدامن و مهربان خویش را رها می‌کند و برای رسیدن به چند لحظه لذت زودگذر در پی زن‌های هرزه و ولگرد می‌گردد. این گونه مردان گویا از لذت انس و مودت و عالم صفا و صمیمیت خانوادگی اصلًا خبر ندارند و مانند حیوانات جز خوروخواب و شهوت‌رانی چیزی نمی‌فهمند و از انسانیت و عاطفه به کلی بی‌بهره‌اند
[1]. روزنامه اطلاعات، 26 بهمن 1350
[2]. همان، 27 بهمن 1348
[3]. سوره نور( 24) آیه 30
[4]. وسائل الشیعه، ج 14، ص 138- 139
[5]. همان جا