شوهرت را دل‌داری بده
دشواری‌های زندگی بر دوش مرد است. او باید مخارج خانواده را از هر راه ممکن تأمین کند. او در بیرون از خانه با صدها مشکل روبه‌رو می‌شود. ممکن است مورد توهین یا توبیخ قرار بگیرد، ممکن است با اذیت و کارشکنی همکارانش روبه‌رو شود، ممکن است مطالباتش را نتواند وصول کند، ممکن است بدهی‌های خود را نتواند بپردازد، ممکن است شغل مناسبی پیدا نکند. این مسائل و مشکلات، موقتی نیستند، بلکه همواره در طول زندگی اتفاق می‌افتند. کم‌تر اتفاق می‌افتد روزی که ناراحتی تازه‌ای نداشته باشد. از این روست که عمر مردها غالباً کوتاه‌تر از عمر زنان است.
انسان در این گونه مواقع، نیاز شدیدی به همدمی دل سوز و مهربان دارد تا دل‌داری‌اش بدهد و روان و اعصابش را آرامش ببخشد.
خانم گرامی! همسر شما دل‌سوز ندارد، احساس غربت و تنهایی می‌کند، از مشکلات فرار کرده و به محیط خانه و شما پناه می‌آورد، به دل‌جویی‌های شما نیازمند است، اگر با روی درهم کشیده و اوقات تلخ وارد خانه شد و آثار ناراحتی را در چهره‌اش مشاهده کردی، سلام و تعارف شما از روزهای دیگر گرم‌تر باشد، اسباب استراحت و غذای او را زود فراهم کن، درباره موضوعات دیگر هرگز سخن نگو، ایرادنگیر، تقاضا نکن، از گرفتاری‌های خودت شکایت و درددل نکن، بگذار خوب استراحت کند، اگر گرسنه است سیر شود. اگر سرما خورده، گرم شود. اگر گرما او را آزرده است، خنک شود. آن گاه که از خستگی در آمد و اعصابش راحت شد، با زبان خوش، علت ناراحتی‌اش را بپرس. اگر باز هم میل صحبت نداشت، اصرار نکن، اما
اگر شروع به درددل کرد، خوب به سخنانش گوش بده. همه حواست پیش او باشد. ازخنده بی‌جا جداً بپرهیز، بلکه از شنیدن عوامل ناراحتی او اظهار تأسف کن، طوری وانمود کن که بیش از خودش از عوامل گرفتاری او اندوهگین هستی.
با اظهار محبت و دل‌سوزی، زخم‌های دلش را مرهم بگذار، با نرمی و ملایمت دل‌داری‌اش بده. موضوع را در نظرش کوچک و بی‌اهمیّت جلوه بده و او را به حل‌مشکل تشویق کن. بگو: این‌گونه حوادث، از مسائل لاینفک زندگی است و برای همه اتفاق می‌افتد، چندان مهم نیست، انسان می‌تواند با نیروی صبر و استقامت بر مشکلات پیروز گردد. مردانگی و شخصیت انسان در این گونه موارد ظاهر می‌شود. غصه‌نخور، صبر و کوشش کن تا مشکل حل شود. اگر نیاز به راهنمایی دارد و راهی به‌نظر تو می‌رسد، پیش پایش بگذار و اگر راه صحیحی به نظرت نرسید، پیشنهاد کن بایکی از دوستان یا خویشان عاقل و خیرخواه مشورت کند.
خانم محترم! همسر تو در مواقع گرفتاری به مهربانی‌ها و دل‌جویی‌های تو نیازمنداست. باید به داد او برسی و مانند یک پرستار مهربان، بلکه یک روان‌پزشک دل‌سوز از او دل‌جویی کنی. از این بالاتر، باید شخصیت خویش را به اثبات برسانی و شوهرداری کنی. آری، پرستار و روان‌پزشک کجا می‌توانند مانند یک بانوی فداکار شوهرداری کنند؟ تو غافلی که مهربانی‌ها و دل‌داری‌های تو چه اثر معجز آسایی در روح همسرت می‌گذارد. قلب و روانش را آرام می‌کند. به زندگی دل‌گرم می‌شود. برای مبارزه با مشکلات آماده می‌گردد. پی‌می‌برد که در این جهان تنها و بی کس نیست. به‌وفا و صمیمیت تو اطمینان پیدا می‌کند. دوست‌دار و عاشق تو و اخلاقت می‌شود و در نتیجه، پیمان زناشویی شما استوار و محکم می‌گردد.
حضرت صادق علیه السلام می‌فرماید:
در دنیا چیزی بهتر از همسر شایسته وجود ندارد. زنی که شوهرش از دیدار او مسرور و شاد گردد.[1]
و امام رضا علیه السلام می‌فرماید:
یک دسته از زن‌ها آن‌هایی هستند که زیاد بچه‌دار می‌شوند، مهربان و با عاطفه هستند، در
سختی‌ها و پیش‌آمدهای روزگار، در امور دنیا و آخرت پشتیبان شوهرشان هستند، به زیان او کار نمی‌کنند و گرفتاری‌هایش را زیاده نمی‌گردانند.[2]
[1]. بحارالأنوار، ج 103، ص 217
[2]. مستدرک الوسائل، ج 2، ص 534