نماز شب، یازده رکعت است که هشت رکعت آن به نیت نماز (نافله) شب؛ یعنی چهار نماز دو رکعتی، مانند نماز صبح، سپس دو رکعت به نیت نماز «شفع» که بهتر است در رکعت اول آن بعد از حمد، سوره ناس و در رکعت دوم بعد از حمد، سوره فلق خوانده شود و یک رکعت هم نماز وتر؛ به‌گونه‌ای که بعد از حمد سه بار سوره توحید، یک بار سوره فلق و یک بار سوره ناس را باید خواند؛ هر چند می‌توان به خواندن یک سوره هم اکتفا کرد.
بعد از خواندن حمد و سوره‌ها، دست‌ها را برای قنوت به سوی آسمان، بالا می‌بریم. آنچه در قنوت نماز وتر، مستحب است خوانده و به زبان آورده شود، ابتدا هفتاد مرتبه: «أستغفراللّه ربّی و أتوب إلیه»، بعد هفت بار ذکر: «هذا مقام العائذ بک من النار؛ این است مقام کسى که از آتش قیامت به تو پناه مىبرد»، سپس دعا کردن برای چهل نفر از مؤمنین؛ هر چند می‌توان تمام مؤمنین را مدّ نظر قرار داده و به صورت کلی دعا نمود و در نهایت سی‌صد مرتبه ذکر «العفو».
و در آخر سه مرتبه بگوید: «رَبّ اغْفِرْلى وَارْحَمْنى وتُبْ علىَّ اِنّکَ اَنْتَ التّوابُ الْغَفُورُ الرّحیم؛ پروردگارا، مرا بیامرز و به من رحم کن و توبه مرا بپذیر به درستى که بسیار توبهپذیر و بخشنده و مهربانى.»
البته در صورت تنگ بودن وقت می‌توان این نماز را ـ هم‌چون سایر نمازهای مستحبی ـ بدون سوره یا قنوت خواند یا فقط به نماز شفع و نماز وتر یا حتی فقط نماز وتر اکتفا نمود. باید دانست که وقت نماز شب از نیمه شب تا اذان صبح است و بهتر است نزدیک اذان صبح، خوانده شود.